Kişisel beceriler ifadesi ile anlatmak istediğim "soft skills" olarak tanımlanan beceriler. Soft Skills kavramı ise nasıl çalıştığımızla ilgili teknik olmayan becerileri tanımlamak için kullanılıyor ve meslektaşlarımızla nasıl etkileşim kurduğumuzu, sorunları nasıl çözdüğümüzü, işimizi nasıl yönettiğimizi vb içeriyor.

Gördüğümüz üzere, dilimizde, soft skills kavramının, tanımlanmış bir karşılığı tam olarak bulunmuyor. Bu bilgi özünde şu mesajı veriyor, tanımlamadıysak, anlayamaz ve yönetemeyiz.

Kişisel beceriler ile ilgili açıklar ise, çok fazla çeşitte kurumsal açıklara sebep oluyor. Ve maalesef, teknik olarak harika donatılmış yönetici ve çalışanlara da sahip olsak, kişisel beceri donanımları zayıfsa, işler beklediğimiz gibi yürümüyor.

Doğası gereği yaptığım iş, çok fazla sayıda kurum ve insanla, dolayısı ile çok fazla sayıda kültür ve davranış biçimi ile etkileşimde olmayı gerektiriyor. Aynı yöntem, teknik, süre ve kaynak kullanılarak yürütülen projeler arasındaki verimlilik, kalite ve nihayetinde başarı derecesi farkları kişisel becerilerdeki farklardan kaynaklanıyor.

Başı sonu belli projelere bile, kişisel beceriler bu denli yansıyorsa, kurumun başarısına ve dahası hayat döngüsüne nasıl etkileri olabileceğini tahmin etmek güç olmasa gerek.

Örnegin, inisiyatif alabilen ve alamayan kişiler arasındaki farklar hatta inisiyatif alma biçimleri arasındaki farklar ve tabi bu durumların arkasındaki kişisel temeler, kurumsal başarı için küçük ve önemsiz ayrıntılar gibi görünse de sanıldığının aksine büyük etkiler yaratma potansiyeline sahipler.

Bugünün kurumları, geleceğe yürümek istiyorlarsa, bu konuyu görmezden gelemezler. "Bugünün" seçilmiş bir kelime, çünkü değişiyoruz. Rutin isleri otomasyona aktardıkça/aktarma gereklilikleri doğdukça, kurumlar, kişisel becerilerle ilişkili davranışsal sonuçların etkilerine giderek daha fazla maruz kalıyorlar. Dijitalleşme hızı, bu maruziyetin kayıplarını giderek daha fazla artıracak.

Benzer durum, bugünün çalışanları ve kariyer hedefleri için de tabi ki uyarlanabilir ve uyarlanmalıdır.

Sorun şu ki; kişisel beceriler bir teknik beceri gibi bugünden yarına değişemiyorlar. Farkına varılan bir iyileşme alanının davranışa dönüşebilmesi zaman ve çaba istiyor. 

İnsan ve sistem (yöntem, araç, süreç, teknoloji vb) ikilisini bir araya getirebilen bakış açılarından görebilen yönetim modellerini tasarlayabilmek kurumlar için hayati bir ihtiyaç.

Çalışanların kişisel becerilerinin gelişimine destek olmak, kurumsal stratejilerin önceliklerinden biri olmalı. Eğitim, bu konuda maliyet ve alışkanlıklar nedeniyle tercih ediliyor olsa da, etkisi sınırlı. Koçluk ve mentorluk ise kullanılabilecek en etkili araçlar. 

Sürdürülebilir başarı için, çalışanlarınızın kişisel becerilerine ihtiyacınız var. İşleyerek ortaya çıkacak cevher, kurumsal kaderinizi belirleyecektir.